Het laatste eiland

Lieve lezers,

Een nieuwe dag, een nieuw eiland, nieuwe ervaringen. Gisteren morgen vroeg vertrokken (joyce: uit ons fantastische hotel! -not-) al lopend naar de pier. Heerlijke boot trip van 1,5 uur richting Koh phangan. Vanaf het dek van de boot bewonderde we het mooie uitzicht op zee en de voorbijkomende eilandjes. We genoten van de warme zonnen stralen op ons lichaam en de heerlijke frisse wind door onze haren. Op de boot werd een bungalow aangeprezen door een van de medewerkers van een hotel. Hij bood daarbij een gratis taxi rit aan. Normaal zijn we niet zo happig op dit soort verkoop praatjes, maar aangezien onze wandeling van gisteren nog vers in ons geheugen zat hebben we besloten om op het aanbod in te gaan. Immers beloofde de man dat als we het uiteindelijk toch niet wilde dat we dan niets hoefde te betalen. We zijn vanaf de pier mee gereden naar het resort. Het resort zag er voor ons goed uit en daarom hebben we hier een appartement gehuurd. Het was alleen al een verlichtend gevoel om onze tas af te doen. In ons andere verblijf zijn we zo snel mogelijk vertrokken, we hebben niet eens onze tanden gepoetst. We vonden het er zo vies uit zien, maar nog erger was de lucht... De walm kwam 's nachts onder de deur onze kamer in gedreven. Om ons Weltrusten te wensen. Ondanks dat hebben we wel als een roos (en joyce) geslapen, wel zo'n 10 uur. Ik denk dat we dit nodig hadden. Een verfrissende douche in ons nieuwe verblijf was dus een verademend begin van de dag... We hebben op het strand gelegen en in het zwembad gezwommen. De stranden van de eilanden zijn alle drie anders. Hier in Koh Phangan zou dit strand ideaal zijn voor surfers. Er staat een goede wind. We hebben ook al veel surfers op de zee gezien. In Koh Tao was het strand het aller mooist. Zacht zand en de zee is helder blauw. In Koh Samui en Koh Phangan liggen er op het strand kleine steentjes. Op Koh Phangan zijn de mensen vriendelijker dan bij Koh Tao (het vorige eiland dus). Maar tot nu toe tipt geen een eiland aan de vriendelijkheid van de mensen in het noorden. Voor een party vakantie aan zee is Koh Phangan en Koh Tao aan te raden. Er komen hier ook veel jongeren. Voor mensen die niet zoveel behoeften hebben aan gefeest en liever luxe en rust willen dan is de kust in Koh Samui, Bohput genaamd, aan te raden.

Gisteren wilde we onze Israëlische vakantie vriend op zoeken want hij zou ook naar dit eiland toe komen. We hadden ons vergist in de naam van de pier. Joyce en ik hebben dus weer een behoorlijke wandeling gemaakt. We hebben daardoor wel een mooie wandeling over het strand gemaakt. We kwamen op plekken waar niemand kwam, waar we achteraf er achter kwamen dat we er ook niet mochten zijn! Oh vandaar... Er lopen in Thailand veel honden. Die ons tot nu toe vriendelijke hadden begroet. Ik ging ze lief aaien, tot eernis van Joyce. Zowel op de straat als op het terrein van de complexen lopen honden los rond. Tijdens de wandeling kwamen we op een gedeelte waar we een lief hondje zagen liggen. We liepen een beetje schaapachtig in het rond, want we wisten niet waar we waren. Opeens hoorde we geblaf en gegrom om de hoek vandaan komen, een hele stoet met honden kwam al blaffend aangerend. Mijn hart schoot in mijn keel. Een van de honden zag mij als prooi en beet zachtjes in mijn been. Ik reageerde heel snel erop en nam de benen. Ik rende er vandoor maar de honden bleken ook heel snel te zijn... Ik rende voor mijn leven! Terwijl Joyce al schuivend rustig achter de honden aanstrompelde. Zij bleek blijkbaar niet de aandacht te trekken van deze honden. De hond die achter mij aan zat was echt eng! Grote tanden... Later hebben Joyce en ik er gelukkig om kunnen lachen. Vooral Joyce. Zij plaste bijna in MIJN jurk van het lachen. Maar ach... Zo zie je maar: wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen! Dat doen wij ook :) Ik loop nu voortaan maar met een grote boog om alle honden heen. De eigenaresse van het hotel heeft even naar mijn been gekeken, het was gelukkig niet een open plek. Enkel een oppervlakkig schrammetje. Het is dus niet gevaarlijk. Uiteindelijk een hele tijd verder. Want de tijd tikt altijd maar door... Ook hier in Thailand.
Onze vakantie vriend een berichtje gestuurd dat we waren verdwaald. Ik gaf de naam van ons resort en hij kwam met de taxi maar naar ons toe. De taxi is voor ons te luxe... Hij zit aan de hele andere kant van de kust lijn. Waar hij zit is dichtbij de half and full moon party's. Zaterdag is de half moon party. Helaas kunnen we het niet mee makem omdat we dan alweer thuis zijn. We hebben gezellig gegeten en bijgepraat. De vakantie lover die hij had (in het vorige verhaal) bleek hij alweer omgeruild te hebben voor een ander. Dat gaat snel...

Vanmorgen vertrokken vanuit ons appartement, waar we heerlijk hebben geslapen. Ik lag in een twee persoonsbed en Joyce in het een persoonsbed. Daar heb ik profijt van gemaakt door eindelijk weer als een vijfster te kunnen liggen... Ik heb eindelijk weer kunnen rekken en strekken in mijn slaap. Joyce zong mij weer wakker en maakt allemaal grapjes. Ik vond het heel irritant, want ik was er nog niet klaar voor... Toen we eenmaal met onze tassen aan het lopen waren werd ik langzamerhand wakker. Het zou een half uur lopen zijn. Iets na halverwege stopten er twee jongens op een scooter van ons buurland, Duitsland. Ze boden ons een lift aan naar de pier. Dit aanbod konden we natuurlijk niet af slaan! Dat blijkt hier heel normaal te zijn dat toeristen onder elkaar, elkaar een lift geven omdat de taxis hier zo duur zijn. Wij vonden het een verademing. Bij de pier hebben we nagevraagd voor onze trip morgen. Vannacht om 4:00 uur gaan we naar de pier want om 5 uur vertrekt onze boot om weer richting Bangkok te gaan voor onze laatste dag!

Nu liggen we weer aan het strand. We hebben een bungalow aan het zwembad gehuurd voor 1 nacht. Mooie bungalow. We hebben even kunnen genieten, maar vervelen ons nu alweer. Ik denk dat we er straks wel weer op uit gaan.

Via een bookingsite hebben we voor morgen een heel luxe hotel geboekt. Dit stond al in onze plannen om te doen en we doen het gewoon! We kijken er enorm naar uit...

Nou lieve mensen, onze laatste twee dagen zijn aangebroken... Snif snif... Betekend voor jullie ook dat het leesvoer bijna gaat stoppen. Bedankt voor de leuke reacties die we ontvangen op onze blog, fijn om te lezen!

Liefs Joyce en Rozemarijn